Μικρό πέος

Ένα ανδρικό σεξουαλικό όργανο που έχει μήκος μικρότερο από 9, 5 cm σε τεντωμένη ή όρθια κατάσταση. Ο όρος «μικροπενίς» αναφέρεται σε ένα πέος που, στη μεγαλύτερη έκταση του, έχει μέγεθος που είναι 2, 5 τυπικές αποκλίσεις μικρότερο από τον μέσο όρο ηλικίας . Η παρουσία μικρού πέους και μικροπέους επηρεάζει αρνητικά την ανδρική αυτοεκτίμηση και σε ορισμένες περιπτώσεις την αναπαραγωγική λειτουργία και εμποδίζει την πλήρη σεξουαλική ζωή.

Το σύνδρομο μικρού πέους είναι μια συλλογική έννοια καταστάσεων στις οποίες, λόγω του μεγέθους του πέους, η αναπαραγωγική λειτουργία ενός άνδρα διαταράσσεται και η φυσιολογική σεξουαλική ζωή καθίσταται αδύνατη. Το μικροπέος είναι μια παθολογία που προέκυψε ως αποτέλεσμα ενδοκρινικών διαταραχών κατά την εμβρυογένεση · σε άλλες περιπτώσεις μικρού πέους, μιλούν για υπανάπτυξη του οργάνου.

Για τους άνδρες στη χώρα μας το μέσο μέγεθος του πέους σε στύση είναι 14 εκατοστά και το κατώτερο όριο του κανόνα θεωρείται το πέος με μήκος 9, 5 εκ. Δηλαδή ένα πέος μικρότερο από 9, 5 εκ. ονομάζεται μικρό πέος. Ένα πραγματικό μικρό πέος δεν πρέπει να συγχέεται με την έννοια του «ψευδούς μικροπέους» - η τελευταία κατάσταση εμφανίζεται σε παχύσαρκους άνδρες, στους οποίους η οπτική βράχυνση του πέους καθορίζεται από μια προεξέχουσα πτυχή δέρματος και λίπους.

Διάγνωση των αιτιών των αποκλίσεων από τον κανόνα

Η διάγνωση πιθανών αιτιών απόκλισης από τον κανόνα πραγματοποιείται από έναν ουρολόγο-ανδρολόγο και περιλαμβάνει:

• μελέτη ορμονικού προφίλ,
• Υπερηχογράφημα του πέους και των οργάνων του οσχέου.

Η αύξηση του μεγέθους του μικρού πέους είναι δυνατή με τη χρήση μεθόδων φαλλοπλαστικής (επιμήκυνση πέους, συνδεσμοτομή, πρόσθεση πέους κ. λπ. ).

Αιτίες μικρού πέους

Εάν το μέγεθος του εκτεταμένου πέους είναι 2, 5 τυπικές αποκλίσεις μικρότερο από το μέσο μέγεθος που είναι χαρακτηριστικό μιας συγκεκριμένης ηλικίας, αυτή η κατάσταση εμπίπτει στην έννοια του μικροπέους ή της μικροπενίας. Σήμερα, είναι γνωστές περισσότερες από 20 συγγενείς παθολογίες, οι οποίες χαρακτηρίζονται από παραβίαση της παραγωγής ορμονών φύλου, ως αποτέλεσμα της οποίας προκαλούν την κλινική εικόνα ενός μικρού πέους και σε ορισμένες περιπτώσεις, στειρότητα. Η ταυτοποιημένη επίπτωση είναι περίπου ένα κρούσμα ανά πεντακόσια νεογέννητα αγόρια, αλλά τα αληθινά στοιχεία είναι κάπως υψηλότερα. Σε ορισμένα αγόρια, αυτό το σύνδρομο παραμένει αδιάγνωστο λόγω του γεγονότος ότι οι γιατροί της κλινικής δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και επομένως είναι σε θέση να εντοπίσουν μόνο εκείνες τις περιπτώσεις συνδρόμου μικρού πέους που έχουν εμφανείς κλινικές εκδηλώσεις. Για να εντοπιστούν όλα τα περιστατικά, είναι απαραίτητο να εξεταστεί το αγόρι τόσο από παιδίατρο όσο και από ανδρολόγο-ενδοκρινολόγο, καθώς εάν διαγνωστεί το σύνδρομο μικρού πέους πριν από την ηλικία των 14 ετών, η θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία που ξεκίνησε κατά την εφηβεία.

Αγόρια ηλικίας 3-4 ετών που έχουν σύνδρομο Kallmann πέφτουν στην προσοχή ενός ουρολόγου λόγω κρυψορχίας. με αυτή την ασθένεια, οι όρχεις δεν κατεβαίνουν στο όσχεο, αλλά βρίσκονται στην κοιλιακή κοιλότητα. Η επέμβαση για τη μείωση των όρχεων στο όσχεο, όπου τελειώνει η θεραπεία, δεν είναι αρκετή, καθώς στο σύνδρομο Kallmann ο σχηματισμός των κυττάρων της υπόφυσης, που είναι υπεύθυνα για τη σύνθεση ορμονών που διεγείρουν την παραγωγή τεστοστερόνης, είναι μειωμένος. γίνεται η αιτία του συνδρόμου μικρού πέους. Και στην ηλικία των 18-25 ετών, αυτό το πρόβλημα εμφανίζεται ιδιαίτερα καθαρά, καθώς ο νεαρός παρατηρεί διαφορά στην ανάπτυξη των αναπαραγωγικών οργάνων στον εαυτό του και στους συνομηλίκους του και η θεραπεία του συνδρόμου μικρού πέους συνδέεται με μεγάλες δυσκολίες. Σταδιακά αναπτύσσεται ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας: οι νέοι άνδρες αποτραβιούνται, περιορίζουν τους κοινωνικούς τους κύκλους και αρνούνται να παρακολουθήσουν γυμναστήρια και πισίνες. Οι νέοι με σύνδρομο μικρού πέους αποφεύγουν τα ραντεβού και κάθε επικοινωνία με κορίτσια και προσπαθούν να επιλέξουν ένα επάγγελμα που δεν απαιτεί συχνή λεκτική επαφή με ανθρώπους. Η απομόνωση και η βαθιά, συχνή κατάθλιψη γίνονται συχνά αιτία οργανικής ψυχικής βλάβης και τότε απαιτείται η βοήθεια ψυχιάτρων.

Με το σύνδρομο Klinefelter, εμφανίζεται μια γονιδιακή μετάλλαξη και το γενετικό σύνολο περιέχει ένα επιπλέον χρωμόσωμα που είναι υπεύθυνο για το σχηματισμό των γυναικείων σεξουαλικών χαρακτηριστικών. Οι άνδρες με σύνδρομο Klinefelter έχουν συνήθως ασθενική σωματική διάπλαση, στενούς ώμους και σύνδρομο μικρού πέους, το οποίο εκδηλώνεται με υπανάπτυξη του οσχέου και του μικρού πέους. Σε αυτή την περίπτωση, το ανεπαρκές μήκος του πέους είναι αποτέλεσμα παραβίασης της ορμονικής ρύθμισης στην εφηβεία και την παιδική ηλικία. Η αναπαραγωγική λειτουργία μπορεί να μην είναι μειωμένη, αν και ορισμένοι ασθενείς αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη σύλληψη παιδιών. Οι περισσότεροι ασθενείς με σύνδρομο Klinefelter δεν θεωρούν το σύνδρομο μικρού πέους ασθένεια, αφού πιστεύουν ότι το μικρό πέος είναι ατομικό χαρακτηριστικό, επομένως δεν υπάρχει λόγος να επικοινωνήσουν με έναν ανδρολόγο.

Διάγνωση και θεραπεία συνδρόμου μικρού πέους

Είναι σημαντικό να διαγνωστεί έγκαιρα αυτό το σύνδρομο, καθώς η θεραπεία που ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία είναι πιο αποτελεσματική και το αγόρι δεν βιώνει κανένα ψυχολογικό τραύμα. Επομένως, εκτός από την εξέταση από παιδίατρο, τα αγόρια πρέπει να εξετάζονται και από ουρολόγο. Δεδομένου ότι στη θεραπεία του συνδρόμου μικρού πέους σε μεγαλύτερη ηλικία, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν επεμβάσεις μεγέθυνσης πέους και μακροχρόνια κοινωνική αποκατάσταση.

Κατά τη διάγνωση και τη συνταγογράφηση διόρθωσης, πρέπει να θυμάστε ότι το μέγεθος του πέους εξαρτάται τόσο από τη διέγερση της τεστοστερόνης όσο και από γενετικούς παράγοντες. Η εκτίμηση του μεγέθους του πέους στην παιδική ηλικία είναι πολύ πιο δύσκολη, καθώς είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη η ηλικιακή κατηγορία, το μέγεθος των όρχεων και άλλα ανθρωπομετρικά δεδομένα. Για την έγκαιρη διάγνωση πιθανών προβλημάτων με το αναπαραγωγικό σύστημα, το παιδί πρέπει να εξετάζεται περιοδικά από ανδρολόγο. Η αυτοδιάγνωση χρησιμοποιώντας δεδομένα πίνακα μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι η διόρθωση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί σε μεγαλύτερη ηλικία.

Ενδείξεις για χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική επιμήκυνση του πέους ενδείκνυται όταν το μέγεθός του σε ήρεμη κατάσταση είναι μικρότερο από 4 εκ. και σε όρθια κατάσταση μικρότερο από 7 εκ. Ταυτόχρονα, οι άνδρες με μεγαλύτερα μεγέθη μπορούν επίσης να υποβληθούν σε χειρουργική επιμήκυνση του πέους.

Οι κύριες ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση μεγέθυνσης πέους είναι η νόσος Peyronie, η σπηλαιώδης ίνωση, η μετατραυματική μείωση του πέους και το μικροπέος.

Επιπλέον, υπάρχουν λειτουργικές διαταραχές όπως το κρυφό και το ορθικό πέος. Ενδείκνυται η χειρουργική επέμβαση και εάν ο ασθενής επιθυμεί να αλλάξει την όψη του πέους, τότε γίνεται πλαστική πέους και η αισθητική διόρθωση του.

Στόχος κάθε χειρουργικής επέμβασης είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Δυσμορφοφοβία του πέουςόταν ένας ασθενής με κανονικό μέγεθος πέους δεν είναι ικανοποιημένος με την εμφάνιση ή το μέγεθός του, αυτό δεν αποτελεί αντένδειξη για χειρουργική θεραπεία. Αντίθετα, μετά από μικρές πλαστικές επεμβάσεις ο ασθενής απαλλάσσεται εντελώς από τα συμπλέγματα και τις ενοχλήσεις.

Γιαδιόρθωση του συνδρόμου μικρού πέουςκαταφύγετε σε μεθόδους που συνδυάζουν:

• επιμήκυνση πέους με χρήση συσκευής επέκτασης,
• ορμονική θεραπεία
• και πλαστική χειρουργική.

Όσο νωρίτερα ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο μεγαλύτερη είναι η αποτελεσματικότητά της. Μετά τη διόρθωση του συνδρόμου μικρού πέους, τα ψυχολογικά προβλήματα εξαφανίζονται χωρίς την παρέμβαση ψυχολόγων και ψυχιάτρων.

Αλλά κατά τη θεραπεία ενός μικρού πέους, είναι σημαντικό να αποκατασταθεί τόσο η ικανότητα για φυσιολογική σεξουαλική ζωή όσο και η αναπαραγωγική λειτουργία σε έναν άνδρα. Εάν η θεραπεία ξεκίνησε στην παιδική ηλικία, τότε η πιθανότητα τεκνοποίησης παραμένει, αφού οι όρχεις διατηρούν ακόμη την ικανότητα της σπερματογένεσης. Τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται με παλμική ορμονική θεραπεία.

Δηλαδή, οι δυνατότητες που έχει η σύγχρονη ανδρολογία είναι ικανές όχι μόνο να διορθώσουν πλήρως το σύνδρομο του μικρού πέους, διατηρώντας παράλληλα την αναπαραγωγική λειτουργία, αλλά και να αλλάξουν την εμφάνιση του πέους. Επιπλέον, μετά από ολόκληρο το συγκρότημα θεραπείας, πρακτικά δεν απαιτείται κοινωνική αποκατάσταση.